Güz gelip, rüzgâr az sert estiğinde Korkmayın çok sürmez, geçer çocuklar Hayaller kırılıp buz kestiğinde Sanmayın umutlar naçar çocuklar Kardelen, karlarda açar çocuklar!
Maharet hiçliğe ulaşıp varda, Yanmakta -kış günü- buz tutan karda Sır dağın bağrında; yamaçta, yarda Kartallar yüksekten uçar, çocuklar Kardelen, karlarda açar çocuklar!
Hüzün bıraksa da çehreye nakış Güneşin hışmına dayanamaz kış Baharla birlikte değişir bakış Kaybolur bulutlar... kaçar çocuklar Kardelen, karlarda açar, çocuklar!
Ey gül goncaları, kırçiçekleri Can Ali, Ahmet’i, Gül, Çiçek’leri! En masum, en güzel gülücükleri Bir tek siz; çocuklar saçar çocuklar Kardelen, karlarda açar, çocuklar!
Tarumar olsa da tendeki mabet Aldırma, aslolan ebeddir elbet! Hayat sahnesinde bitse de nöbet Can özü toprağa geçer çocuklar! Kardelen, karlarda açar, çocuklar!
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
KARDELEN şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
KARDELEN şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
Tarumar olsa da tendeki mabet Ne gam sonsuz ne de kış ilelebet Tan doğar, dağılır bu pus da elbet Geçer bu günler de... Geçer çocuklar Kardelen, karlarda açar, çocuklar!
şiirdi şahaneydi velakin bu son dörtlüğe takıldım tabii yukardan aşağı 4, en alttaki sayılmaz
şöyle ki tarumar olmuş bir mabet ise ten (çok güzel ifade ki şiire bedel bence) bundan sonraki şiirin hikayesi özetle şöyle geçmeli idi
ten toprak olmalı çürümeli can ise atlasa kavuşmalıydı velhasılı ondan sonra azizim geride yine kardelenler açmalıydı...
Ne gam sonsuz ne de kış ilelebet
Tan doğar, dağılır bu pus da elbet
Geçer bu günler de... Geçer çocuklar
Kardelen, karlarda açar, çocuklar!
şiirdi şahaneydi velakin bu son dörtlüğe takıldım tabii yukardan aşağı 4, en alttaki sayılmaz
şöyle ki
tarumar olmuş bir mabet ise ten (çok güzel ifade ki şiire bedel bence)
bundan sonraki şiirin hikayesi özetle şöyle geçmeli idi
ten toprak olmalı
çürümeli
can ise atlasa kavuşmalıydı
velhasılı ondan sonra azizim
geride yine kardelenler açmalıydı...
selam muhabbetlerimle değerli dostum...