Güz gelip, rüzgâr az sert estiğinde
Korkmayın çok sürmez, geçer çocuklar
Hayaller kırılıp buz kestiğinde
Sanmayın umutlar naçar çocuklar
Kardelen, karlarda açar çocuklar!

Maharet hiçliğe ulaşıp varda,
Yanmakta -kış günü- buz tutan karda
Sır dağın bağrında; yamaçta, yarda
Kartallar yüksekten uçar, çocuklar
Kardelen, karlarda açar çocuklar!

Hüzün bıraksa da çehreye nakış
Güneşin hışmına dayanamaz kış
Baharla birlikte değişir bakış
Kaybolur bulutlar... kaçar çocuklar
Kardelen, karlarda açar, çocuklar!

Ey gül goncaları, kırçiçekleri
Can Ali, Ahmet’i, Gül, Çiçek’leri!
En masum, en güzel gülücükleri
Bir tek siz; çocuklar saçar çocuklar
Kardelen, karlarda açar, çocuklar!

Tarumar olsa da tendeki mabet
Aldırma, aslolan ebeddir elbet!
Hayat sahnesinde bitse de nöbet
Can özü toprağa geçer çocuklar!
Kardelen, karlarda açar, çocuklar!

Mecit Aktürk

Paylaş

Beğenenler

+7 kişi

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir. Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.

Şairin Önceki Şiiri Şairin Sonraki Şiiri

Kardelen Şiirine Yorum Yap

Okuduğunuz Kardelen şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?

KARDELEN şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.

Üyelik Girişi Yap Üye Ol

Yorumlar

Etkili Yorum

yok,sul, @yok-sul

20.1.2021 00:03:57

Tarumar olsa da tendeki mabet
Ne gam sonsuz ne de kış ilelebet
Tan doğar, dağılır bu pus da elbet
Geçer bu günler de... Geçer çocuklar
Kardelen, karlarda açar, çocuklar!

şiirdi şahaneydi velakin bu son dörtlüğe takıldım tabii yukardan aşağı 4, en alttaki sayılmaz

şöyle ki
tarumar olmuş bir mabet ise ten (çok güzel ifade ki şiire bedel bence)
bundan sonraki şiirin hikayesi özetle şöyle geçmeli idi

ten toprak olmalı
çürümeli
can ise atlasa kavuşmalıydı
velhasılı ondan sonra azizim
geride yine kardelenler açmalıydı...

selam muhabbetlerimle değerli dostum...