Onların dilleri inkar eder de
Dilleri Allah deyip durur
Onların el çektiği ateş ki
Mükminlere okyanustur

Körün aydınlığı daim karanlık
Özünde var güneşe hayranlık
Aslında aslında ahkamlar idam
Hiç olmak nizam, evvela makam!

Ben şeriatın kesip attığı
Kana bulanmış bir parmağım
Fırtınalar kopartsa kafir
Hiç titremez benim yaprağım

Taş üstünde taş bırakmasın
Ben bu fidanı elbet dikeceğim
Ruhumda su bırakmasa
Ben bu yaşları nereye dökeceğim

Kursalarda bize bir pusu
Unuttukları tek husus Allah
Çektikleri tüm tetiklerde
Kendilerine dönük bir silah

Rabb diktiği cebi
Asla boş bırakmaz
Kılacaksan eğer
Beş vakit namaz

Rabb kılmasanda
Boş bırakmaz
İnkar et!
Lakin süren az

Dile gelse yer yüzü
Dile gelse arşı arz
Kimine göz yaşı söz
Kimine sivri sinek saz!

Sen kaleme inanda
Tutan ele hiç inanma ha!
Elsiz ayaksızken
Kıvrılırmış yılanla

Kıvrıl artık seccadesinde
Kuran’nın eczanesinde
Varsa dolabında boş şişe
Doldur abıhayatla

Ah bu hayatın tadı tuzu
Çekip gitmiş mekansızlığa
Mekan içinde makam peşindesin
Bakar mısın şu pervasızlığa!

Birinin imanı her birinin ilanı
İlanı aşktır bu takva
Korkudan değildir asla!
Aşk’tanda korkar pekala!

Belki vahiydir her kelam
Bilki keramettir kerbela
Bilki Haccacı Zalim gibi
Gelebilir büyük bir bela

Neyi arıyorsan
Onun peşindesin
Artık ondan
Hiçbir farkın yok!

Aynalara kanma
Ayna diye birşey yok
Gördüğün tamamen sen!
Aslında vücuttur aslı
Aslını inkar ettiren
Erteleme akan zamanı
Bak çekip gidiyor tren!

Bil bilen, bilgi eştir
Bilki bildim diyen bilmemiştir
Kendini bu yolda tut yetiştir
Bizde yolun başı onda bitiştir.

ve şunu bil aynadır şair
Ona baktığında seni görürsün
Keramet aynada değil
Kerem sende büsbütün!

Al dile hiç çekinmeden
Enel Hakk
Varsa şimdi cehennem
İlk kendini yak

Yak ki ateşin hikmeti
Sudandır elbet
Temizlemek bedeni
Su’da keramet

Pekala ateştede bir keramet var
Bedensizliği temizleyen buhar
Elbet ki suyun ötesinde bir tat
Az önce bahsettiğim bu abıhayat

Şunu bil inkar etmek
Elbet ki Allah var demek
Olmayan birşeyi
Yok saymak? Ne demek!

Yok artık üstadım
Hayranına hayranım
Elinden düşüp giden
Bir bardağın dibinde su

Yok Gavs’ım bende
Benden öte bilirsin sende
Bedensizliği bulmuşken bedende

Ölmeden önce
Artık beni öldür
Bende tebessüm
Gözyaşı
Ne olur beni güldür...

Kimine ateşte güldür
Kimine su ateş
Kimine kurşun ölüm
Kimine ölümsüzlük
Dedik ya
Bir can veren
Bin cana kavuşmuştur
Onun kalbi kabriyle
Çok kez tutuşmuştur.

Enel Hakk
Enel Hakk
Enel Hakk

.