Belki
Şu iki elim arasına bir boş başım sığar
Onlarda ellerine geçirdiğini boğarlar Böyle daralır boğazlar, geçmez gemi Belkide gönlümün yetmez sana derinliği Bir akarsu vücudum kalbe sürükler seni Görürüm her kadında bıraktığın eseri Kim bu sanatçı dedim, ne büyük bir şair Böyle bütün kadınları hep kendine benzetir Bu bir düşünceden ibaret değil kadın Bir dişi sinek bile, sen diye sarıldığım Elmada kurtsun diye, ikiye yarıldığım Belki ölürsün diye, dünyaya darıldığım Bir katilin idamda söylediği sözler gibi Kağıtlara dökerim kandan akan gülleri Öyle güzel bir yer, içim cennet bahçesi Unutma ki şiirdir bir şairin lehçesi Senelerden beri farklı yollardı gittiğim Uzaklığı bulmak için formuller ezberledim Aynı kulun tövbesi gibi sevap artar bir anda Bir anda yanımdasın, diğer yanda uzakta Dudaktan düşen sözü sen okumuş gibi Ellerinle yazdığım günlüğün son sözleri Biraz sonra geliyorum bekle beni der gibi Bir gün gideceğim dönmeyeceğim geri Havasına ve karısına güven olmaz dedikleri Bu şehrin her yalanına inanmıştım halbuki Çünkü en büyük yalan bendim, ayakta duran Bir elinde ateşi bir elindede Kuran... Şu karanlık tenimin güneşli seviştiği zaman Seninlede seviştim hemde hiç soyunmadan O yüzümü aydınlatandı, sense kalbimi Hep o günde bıraktım güler yüzlü halleri İki satır dedikler, sanki kan damlar gibi Giderim diye gözükür kalbin derinlikleri Görürüm ve ulaşamam, yakınlaşmak ne ki? Ben senin nazarından uzak olamadım ki Bana şiir defteri bir ağacın gövdesi Bana ilham kaynağı bir ağacın gölgesi Benim tadım tuzum, o ağacın meyvesi Sürekli kıskandığım toprağıyla sevgisi Herkesin bir sevdiği ve aşk dediği varlık Varlığı inkar etmeye belki buradan vardık Gözün görmediği gönüldende geçmedi Göz gördü görünmezi karanlığı seçmedi Neyi anlatırsam anlatayım Anla sana düşeni Bunları anlamak istersen tabi Benimki saçmalık dediğin gibi? Ben anlam verdiğinde anlam bulamadım ki Bir erkek mi? Soyun seviş Gülüş öpüş ayrıl dövüş Bir ortak mı? bir bölüş Kalplerde gidiş dönüş Vardiyalı bir işçi Vardiyası bitti Duyuyur gibiyim senden - O kadar pişmanım ki Benim ki de belki Kendini kandırmaktı Soğuk suları değil Ateşi aldırmaktı... |
Bu şehrin her yalanına inanmıştım halbuki
Çünkü en büyük yalan bendim, ayakta duran
Bir elinde ateşi bir elindede Kuran...
İki satır dedikler, sanki kan damlar gibi
Giderim diye gözükür kalbin derinlikleri
Görürüm ve ulaşamam, yakınlaşmak ne ki?
Ben senin nazarından uzak olamadım ki
Bana şiir defteri bir ağacın gövdesi
Bana ilham kaynağı bir ağacın gölgesi
Benim tadım tuzum, o ağacın meyvesi
Sürekli kıskandığım toprağıyla sevgisi
Gönlünüzesağlık.Çok güzel.