Aşkın başkenti yalnızlık
Anavatanı Kırşehir’dir

Acı yaşlanmıyor
Doğurgan bir memeli
Sürekli başka türlere evrilir
Dipdiri taptaze
Gözlerinde ateş
Durur karşımda
Kapanmaz bu yara
Kapanmayacakta

Sahipsiz sözler mezarlığı kalbim
Saymadım ölülerimi
Karanlık çökünce putlarını yiyor aç insanlar
Sokak köpeklerini zehirliyor belediye
Yakındır kedilerin örgütlenip başkaldırması
Gelsen güzelleşir dünya
Bilmediğin şeyler var
Sevgisini söyleyemez dilsizdir
Küçükken babalarından şiddet gören çocuklar

Anneler gidince evlatlar kanarmış
Fotoğraflar sığmıyor gözlerime
Aramıza çağlar giriyor
Bir ayraç ortadan ikiye bölüyor bizi
Düzenli kaybediyoruz
Elimde olsa şimdi
Beyaz bir sayfa
Hatalarımı doldurup bavula
Son istasyonda uğurlardım
Sınır ötesi operasyona

Nanazila’yı anlatıyorum
Durun yorgun insanlar
Kulak verin sözlerime
Telaş içindeyiz
Görmüyoruz ezdiğimiz karıncaları
Kuruttuğumuz göllerin üzüntüsünü duymuyoruz
İnsanı yakmak yurduma mahsus
Gereğinden fazla meşgulüz kendimizle
Hayat tek yönlü
Çıkmaz sokak
Dünya’yı kurtarırsa aşk kurtaracak

Nanazila kumral bir kız
Dünya’miza geçerken uğramış
Güneş onun hatırına yakmaz
Rüzgar üşütmez
Konuşsa bahar gelir
Dokunsa gül açardı
Meyveye dururdu ağaçlar
Toprak bire bin verirdi
Aşırı güzelliğiyle barışık
Sığmadı hayatın kadrajına
Son kez çırpıp kanatlarını
Karıştı yıldızlara