Tahliyeİnsan cesetleri kustum bu sabah Limon çürüğü tadları vardı Kötü romanlardan çıkıp gelmişler Kurbanlarının son çığlığı hala yüzlerinde İçimdeki çocuğu alıp gittiler Geceden karanlık kadınlar Bir ağaç kadar sustum Yapraklarım acımı gizlemek içindi Yaklaştıkça kapandı koştuğum kucaklar Tutuşup dört bir yanımdan Gözlerine asılı kalmışım Bir ağaç nasıl kaçar yangından Bu aşk da bitti biraz önce Taze ekmek gibi kırıp beni tam ortamdan Koşar adım ezbere yürüdü ayrılığa. Yeşeren umudu yıkmak Bir ormanı yakmak gibidir En güzel yalanı tatlı dilliler söyler Aşk uzun yolculuklardan eve eli boş dönmekmiş Sırtımda samimiyetin zehirli okları Yıllarca kaçtığım savaşın tam ortasındayım Son insan öldüğünde Son ayet indiğinde kalbine Kendini bağışlamayı dene Oyuncak pazarından geçtim hayretle Göründüğünden çok daha az iyi insanlar Kırıldık mı yorgan döşek yatarızda Kırdıklarımızın yasını tutamayız Üzülme sevgilim Hepimize yetecek kadar uçurum var Korkumu rüzgara verdim Savurdum yastığımın altına birikmiş endişeleri Şimdi tahliye zamanı Kalbimi gömdüm gamzenin çukuruna Sadece yürümek istiyorum Yürümek çok uzaklara Sinan Yılmaz |
Kaleminize gönlünüze sağlık.
Saygılarımla.