EBRULİVarlığında şiir yazmak güneşe mum yakmaktı Güneş battı muma muhtaç yüreğim Sessiz Derin bir karanlık içindeyim Ne kadar giyindiysem seninle O kadar çıplak kaldım Gözlerinden düştüğüm ebruli bir nakıştı Gönül levhama astığım Gönül bahçemin gülleri solarken Dikenlerin acısıyla kıvranan Ruhuma söylediğim her şarkıdır ayrılık Geceden yıldızları koparıp taç yapsamda Kıyametimde toz duman olur tüm kainat Ne yıldız kaldı nede dünya Gözlerine düştüğüm bir hayaldi Üstelik sırattan düştüm Saçlarının kokusu yalan Aşk fallarda aranan bir umut Sevgi gitmekle kendini sınayan acı Acıt şimdi tüm içimi Kırıldığın yerden kır Kanayan her yanım kıblesine yönelir Seccadem de dua kırıntıları Günahlarımı silecek affın olmasa Her yanım ateş zebanileri Ancak böyle bir cehennem yakar Filizlenen tüm umutlarımı Cennette cehennemde sendin Hangisine düşersem sana düşmüş oluyorum |