Aşk ile can gülüşün Gül iken
Aşk baharında açmaya gel
Dikeni tutupta acıtma elini
Goncalar Gül olurken
Gönül bahçeme gülizar olmaya gel
Rengin kokun ışığın güneş iken
Düştüğüm çukurda muma muhtaç etme beni
Tüm suskun yanlarıma sesim olmaya gel
Ey can sen Allah kitabısın
Bütün gizler ilimler sende yazılmıştır
Kaldır yüzünü aç gönlünü okut bana kendini
Sahipsiz değil ruhum ister sahibine teslim etmeye gel
Gelişinle Aşka kanatlanan ruhumla kalbini kıblem eyleyeyim
Yüzünü dön gözlerindeki aynada varlığıma gideyim
Gördüğüm süretten mana alemine gideyim
Dünya misali herkes gövdenin güzelliğine bakar iken
Sana o güzelliği veren kirli topraktaki köküne varayım
Sen gönülleri ilkbahara dönüştürdüğün içindir ki
Biz Gül bahçesine döndük
Duman içinde saklanan ışık Gönül evini aydınlatmaz
Su bulandığında sema görünmez
Varsın mevsim hazan giyinmişlikler ölmeye dursun sen ilgi tohumunu içime atmaya gel
Kardelenlere inat içimdeki soğukta açmaya gel