SENDeftere düşen şiir olduysan Başlangıcın ezel, sonu ebedidir İki denizin birleştiği yer Bazen geceye güneş Bazende buluta rehin düşersin Bedenin bu dünya, bela evidir Ruhun öteki dünya Sevinç ve mutluluk yurdudur Ellerinde kalabalık bir şehir Gözlerin bir durak Gönül menziline giden yola atar mısın beni? Gece karanlıklara büründüğü zaman Seherini arayan mecnuna Gözlerinde bekleyene bir umuttur varlığın Yüzünü dön bana Ayna eyleyip dünyaya baksam Süretinden mana, ruhuna kanat taksam Ki kaf dağının eteğinde Öd ağacından sana bir köşk yaptım Eğer cennet diliyorsan güzelliğinden Şu daracık bedenimde huma kuşu gibi Hapis yatan canımın esenlik kanadını açıp Gönlümü bahçen eylerim Soğuk gecede ateşsin şöminede Uzaklaşan üşür İçine düşen yanar Hep iki adım ötende beklerim Sönmeyesin diye odun olurum Sen sarısın sonbahar Yeşili gözlerin ilkbahar Tenin kar yağmış bir mevsim gibi öyle pak Bir nefesinle haraketlenen gönül Bütün sahilleri seyran eder Sen alemin özü, göklerin tacı İyilik ve güzellik madeni Beden zeminine düşen yıldız İlahi aşkın tecellisi gibisin Nergis gözlü, lale yanaklı Şimdi nerdesin? Yoksa içimde ölen mezar üzerinde Açan Nergis ve Lale sen misin? |
Özlem Demirkaya &*.*&