hafriyatsırtımda sapsız bıçaklar homurdanıp duruyorum dilimde nehirler tükürüğümde ölü balıklar misafir. geceleri, sabaha bağlayan gözlerim gak guk hengamesinde aklımı kaybediyorum. olmadı baba olmadı tutmadı mayan. kıtlık girdi şiire belinden kırıldı sözcükler ellerim yığıldı duvar diplerine kuluçkaya yatan nefsimi izliyorum. makyaj sanatına bağışladım boynumdan yukarısını cehennem kadar dünyanızda yerim yok tüm rahatsız ruhları astılar çamaşır iplerine ölüm varsa hangi umudu sevebilirdim ki? asabiyet sağırlara ait olduğundan beri kesik kulaklarım sövdükçe, kanlı aşk işedim pencerenizi açık bırakın geldiğim gibi sessizce gideceğim ölülerin hafriyatına geç kalmak istemem.. |