Elif olamadık
Kıymetlim!
Ey, hırpani, Ey, Celâlli gönlüm! Gelip geçen ben, Hiç geçmeyen, Benden gayrı sen. Tükenen ben, Hiç tükenmeyen, Nefsimden ari sen. Taşlı yollarda, Çıplak ayaklarla, Ömrümün sonuna yürüyen ben. Bedenim toprağa karışırken, Bilinmez bir diyarda, Tanrı ’yı arayacak olan sen. Şu üryan vücutta, Sevda fırtınalarına karşı, Bir türlü elele tutuşamadık. Hayat rüzgarlarına karşı, "Elif" gibi dimdik ayakta duramadık. Ama, her şeyi boşverdim, Hatta, seni bile... Ruhum, bir kelebeğin kanatlarında, Özgürlüğüne kavuşuyor artık. Cahit Fıkırkoca |