Belkide hiç ışık görmediğim için seviyorum karanlığı

Gecenin zifirinde
Haram edilmiş uykular
Kaç acı doğar hepsi canlı
Kaç umut doğar hepsi ölü
Tutamazsın ellerin kanar
Dinmez sancılar, leşlerin ortasında
Günün ezikliğine, karanlık karışır
Bağrın yanar
Sönük bakan gözler kör
İç sesini duymaktan deliye döner, kulaklar sağır
Bedelse ağır
Neşterin altında bir can
Dilinde söylenmemiş bir kaç gri sözcük kalır


Hangi günahtan ölmüş ölü
Hangi ölüye mezar taşı bu şehir
Yağmurun ıslatamadığı kuru toprak
Can/ı iliklerinden kopmuş
Garip bir çocuğun
Kimsesizlik avuntusu


Kimsesizlik, özgürlük
Sessiz çığlıkların içinde
Söylenmeyen sözler
Dokunmayan eller
Akmayan gözler
Uyuyup, uyandığın her yer karanlık
Dalıp gittiğin uzaklar karanlık
Sessizlik karanlık
Üşümemek, korkmamak imkansız


Çıplak örtüsü dünyanın
Çaputlara sardığın gövdenin, tek başına kalakalışı
Ve
Sırtını sıvazlayacak bir el yok

Acınmadan
Acıtmadan
Eğrilti yok
Çıkıntı yok
Yüklerimdi, kamburlaştıran
Beni eğen bu
Yoksa dostdoğruyum


Dizlerin duruyormu Anne
Başımı koyacak
Ben geldim
Oğlun, hayırsızın
Hastayım
Belkide ölüyorum

Ben geldim
Dünya aldangaç
Bense utangaç.


Şiirimi güne taşıyan sayın seçki kuruluna, sayfamı ziyaret edip okuyan herkese sonsuz teşekkür ederim.
Saygı ve selamlarımla.