Temmuz
Suskunduk
Ağlamaklı geçmişin anılarına dalarken gözlerimiz
Bir tranvay yanaşıyor köprübaşı durağına
Ben bindim
Benimle beraber bitmeyen ağrılarımı,yaralarımı taşır uzaklara
Her durakta biraz daha acı vurur da
Sıcağın sabah ayazı,kalp sızısı sızlar durur
Bu ayın tam ortasında

Dolgun yüzümde gurbetin en sıcak gülümsemesini esirgemeden,
Yürürüm tenha sokaklarda
Köşe başında beyaz ,kirli kediye
İÇten bir günaydın çıkıverir ağzımdan
Elma kokulu zamanın,tükenmekte olan vaktinde
Mühürlüyorum kısacık bilinmez ömrümü
Sırtımda korkulu bir hayatın yükünü
Tütün kokan ellerimle,indirmeye gücüm yetmiyor artık
Ben kaçsamda
Gölgem bırakmıyor peşimi

Gamlı çaylarım teselli veriyor bazen
Çaydanlıktan çıkan buharın
Bulutlara merdiven dayaması gibi
Umutlarımı tek,tek çıkarıyorum gökyüzüne
Rengarenk ve utangaç halleri
Yaşanacak güzel günlere ümit vaat ediyorlar her biri
Ve
Saire karanlıklarımdan sallanan ipe dizdiğim
Aldanışlarım
İnanışlarım
Keşkelerim
Gönülde çok söz var
İpe değil de ,boynuma dolanıyor

İçimi,içime çektiğim her an
Geceme doğan ay şahit
Yürüyorum yalnızlığımın içine
Karanlıklardan sıyrılarak
Aydınlığın çember noktasına
Bir ışık
Bir gün
Bir güneş
Bir yüz arıyorum
El değmemiş
Haram değmemiş

Sorgulamadan yaşamayı arıyorum