Hikayesi:

Bu şiir Sokak Çocukları şiirimin artıklarından yararlanılarak düzenlenmiştir. Bu yüzden tema ve konu benzerliği hatta bakış açısı benzerliği vardır. "Sokak Çocukları "şiirinden arta kalan çalışmalarımla sadece sokakta kalanların çocuklar olmadığını yetişkinlerin de aynı kaderi paylaştığını anlatan ’Kara Sinek Gibi Yaşamak’ şiirini yazdım. Ancak bu şiirim de diğerleri gibi uzun bir şiir olunca son kısmını keserek ’Korku ’ şiire dönüştürdüm. Bu açıklamayı yapış nedenim. Ben bazı şiirlerimi şiir dinletisinde dramatize ederek sunmak üzere kaleme aldım. Bu şiir de bunlardan birisi. Ve bu tip sunularda eserin uzun olması anlatılan duyguların iyi anlaşılması için, hatta eseri canlandıracak kişinin esere adapte olabilmesi için bir zorunluluk olduğunu düşünüyorum. Ancak bireysel okumalarda kısa şiirlerin daha fazla ilgi gördüğünün de farkındayım.

Kolay mı karasinek gibi,
Kaçamak yaşamak,
Kuytu, kirli karanlıkları kaşıya kaşıya;
Kepaze açlığı yalayarak,
Denirse adına yaşamak!

Karasinek gibi hissiz.
Kim yaşar sevgisiz?
Sevmeden ve sevilmeden,
Yaşayabilir misin sen?
İnsana yakışan her duygudan uzak,
Söyleyin, acımadan, acıkmadan,
Ümitsiz; hanginiz yaşayacak?
Oysa insanlığa ve aşka dair,
Hiç duygu kalmadı,
Tek tek koparıldı benliğimden,
İnanın, tiksinmeyi bile unuttum ben!

Huzur verir karanlıklar sessiz,
Geceleri olsun rahat uyur sokaklar,
Çöplüklerin bile sahibi var,
Sersefil berduşum ben, kimsesiz...
Vızıldarım geceler boyu,
Acılarım boşlukta çırpınır sahipsiz!

Ey çelik kanatlı sürüngenler,
En hafif esintide bile,
Karasinekler gibi sinerek,
Yaşamayı öğrendim ben.
Ve gördüm ki öğrenmişsiniz siz de,
Yaşamayı sürünerek gökyüzünde.
Bakalım becerebiecek misiniz yarın,
Yerin altında çelik kanatlarla uçmayı?

Necip Zeybek