herkesin bir bakış açısı vardır.
kendi ''o" su...
kendi dairesi
kendi çerçevesi
kendi lombozu...
bu koskoca şiirde de
beni en etkileyen kısım
Heidi ve dedesi oldu...


ne iyi yapmışsınız onları da tahtadan kalp evinize davet ederek :)

heidi bir çocuk köleydi... eskiden izlerdik çizgi filmlerini...hep dikkatimi çekmişti...bütün çocukların ayaklarında ayakkabıları vardı...
ancak heidi hep çıplak ayaklıydı... nedeni neydi... merak ederdim... sonra araştırdım tabi ki... sonuç inanılmaz dehşet vericiydi. meğerse köle çocukların ayakkabı giymesi yasakmış....
ki insanlar köleleri çıplak ayağından tanırmış.... ona göre muamele edermiş...

işte şiir de olsa Sevgili Rana bu yüzden mutlu oldum....
Heidi ile alplerde komşu olmanıza:)



⬇⬇⬇

bu şiir de benim heidi ve onun nezninde bütün çocukları kurtarma çabalarım...


çiçeği çalınmış baharlar geçer buralardan
buza düşer bir kor duman
göğsündeki ormandan

hiçlik senfonisi gömülürken sessizliğin en derin kuytularına
geçiyor buralardan ay gölgeleri
hangi yıldız
hangi bulut
sana iyi gelir söyle de bileyim
yanıtsız kalıyor her iç çekişim.



^^şimdi hangi çiftliğin külden bahçesindesin saçları yoluk çiçeğim ^^


heidi!...
gel
dört yaşın çimenlerde koşan çıplak ayaklısı
üzerine giydirilen öksüzlüğün al yanaklısı
ölüm noktasına değmişcesine
elmacık kemiklerine iner her yaşı




heidi!..
kabir mermeri gibi
donuk
saman yatağının
sırt ağrılısı
geceler yenilenince
açılır köle pazarı
iplik gibi bükülür
ışığın gözleri
bir kızgın demirin
her ete değişinde
birbirini yansıtan aynaların tüteni

heidi kaçalım!
bitsin yenilgi ve acı
karanlıkta yapılırken cenaze töreni


gizlice giyelim ayakkabılarımızı
vurulmadan uçurtmamız
rüzgarla havalanalım
gitsin tenimizden köle kokusu..


EbRu Asya//



şiirin çok güzeldi sevgili Rana....
tebriklerimi bırakıyorum sayfana....

Sevgiyle....