Not:
Düz yazılar için doğru olan , ses ve sözcük tekrarının anlatım bozuklu olduğu görüşünün, bazı insanların yorumlarında sözcük tekrarının şiiri zayıflattığı gibi hatalı bilgiye dönüştüğünü gördüğüm için bu şiiri kaleme aldım.
Bu bilgi manzum eserlerde geçersizdir.
Çünkü şiirde “tekrir, cinas, akis, aliterasyon …”gibi edebî sanatlarla söze güç katarız…

“Sen de gül bir de hele” dizesinde görüldüğü gibi imlâ ve noktalama ve sözcüklerin yer değiştirilmesine bağlı olarak ortaya çıkan anlam değişikliğine dikkat çekerek ve sözcük tekrarının altını çizerek bu hatalı görüşe dikkat çekmek istedim.

"Mor Menekşe " adlı eserimde hayatını kazanıp evlenme yaşına gelen kızımla ilgili duygu düşünce ve beklentilerimi anlatmıştım.

Bir bölüm konunun dışında gerçekten bitkilerle ilgili bir gözlemimi yansıtır gibi duruyordu. Bu bölümü koparıp yurdumuzda çok rastlanan çiçeklerin anlatıldığı bir şiire dönüştürdüm ve yeni bir şiir olarak yayınladım.

En son bölümde gül’den bahsettim. Okuduğum bir şiir eleştirisine tepki olarak da bu şiirden bir mısrayı cımbızlayarak Gül de Gül şiirini yazdım.... Her bölümün ilk dizesini aynı sözcüklerle fakat faklı anlamlar verecek şekilde yazdığım için şiir de anlam bütünlüğü yoktur.

(Diğer çiçekleri sıraladın şair," gül’ demenin tam zamanı şimdi)

Bir de" gül" de sen ...
Gülsüz geçer mi ömür,
Hangimizin gönlü kalmadı bir gülde.
Gün oldu elde gül,
Put gibi kalakaldık ortada…
Gün oldu dilde gül,
Dut yemiş bülbül gibi donakaldık lahzada.
Gül de gül, gül de gül…
…
(Hep başkalarından bahsediyorsun bense " Gül " diye söze başlamanı çok istiyorum.)

Bir de "Gül" desen...
Yeter ki iste sen gülistanım.
Gül, derim,
Gülüm, derim, gül yüzlüm…
Gülce’m derim, gül cemalim…
Ben Gül’ü çok severim,
Yabani gülüm, yedi verenim…,
Sen iste yeter ki,
Gece gündüz Gül, derim…
Gül de Gül, Gül de Gül…
...
(Senin de gülün de gönlümdeki yeri aynı)

Sen de gül de bir ...
Ha sen, ha güllerim…
Seni görsem derdest olurum,
Koklasam seni mest olurum,
Ha sen, ha güllerim…
Hangi akşam okşayıp sevsem seni,
Tomurcuklanır o sabah güllerim…
...
(Sen "gül" dediğinde neler olacağını bilemezsin.)

Sen de: “gül ” de bir…
Çok göresim geldi yâr seni,
Gül, denince nasıl gülerim?
Ah duysam bir sesini,
Hissetsem göğsümde nefesini,
Tutsam narin ellerini
Öpüp koklasam saçının tellerini,
Siler gözyaşlarımı gülerim gayrı ben!

Necip ZEYBEK
Her bölümün ilk mısrası aynı sözcüklerle oluştuğundan kafasının karıştığını söyleyen bir dost için için üstteki parantez içinde gösterilen kısım ile ne anlatılmak istendiği açıklanmış oldu.)

Düz yazılar için doğru olan , ses ve sözcük tekrarının anlatım bozuklu olduğu görüşünün, bazı insanların yorumlarında sözcük tekrarının şiiri zayıflattığı gibi hatalı bilgiye dönüştüğünü gördüğüm için bu şiiri kaleme aldım.
Bu bilgi manzum eserlerde geçersizdir.
Çünkü şiirde “tekrir, cinas, akis, aliterasyon …”gibi edebî sanatlarla söze güç katarız…

“Sen de gül bir de hele” mısrasında görüldüğü gibi imlâ ve noktalama ve sözcüklerin yer değiştirilmesine bağlı olarak ortaya çıkan anlam değişikliğine dikkat çekerek ve sözcük tekrarının altını çizerek bu hatalı görüşe dikkat çekmek istedim.