VaktidirHasretin nefesimi titreten kış ayazı İsminle başlamayan kelimeler üşüyor Sularda yansıyorken alnımdaki bu yazı Yazgımın kıyısına yıldırımlar düşüyor Kim bilir hangi vakit koparım bu bedenden Seni benden ayıran dünya denen nedenden Ağaran her yeni gün ölümlere gebeyken Uykularım kılınmaz, kazaya kalır gülüm Kırılan hayallerim düşlere galebeyken Uzayan gölgelerle, yeniden yanar külüm Karanlığın içinde sarar bir efkâr beni Diyar diyar alemi, gezdirirsin yâr beni Gurubun kızıl rengi yansırken yanağında Uğuldayan rüzgârlar ömrümün figanıdır Bu can sana fedadır hayatın sunağında Derim ki derdin bana aşkının nişanıdır Tutuştu kâğıt kalem, söz yandı, hece yandı. Karardı gündüzlerim, nihayet gece yandı… Ey canıma kast eden neşeler neşidesi! Bu aşkın ateşinden daha kızgın har mı var… Ey sadrımın süruru, gözlerimin didesi! Yolların sürgün yerim, bana başka yâr mı var… Saydım ki koca ömür geçmiş gurbet elinde Var say ki sen de beni, var olayım elinde… Erol URAZ 03.11.2020 Kırklareli |
Daim ol inşallah
Kalemin hiç susmasın
Değerli kardeşim
Şiir günümün şiiri
Sonsuzluğun sahibine emanetsin
Sevgiler