GARİP BİR MUHACİR
Kabuğuna çekildi yalnızlığım
Ne geleni bekleyecek nefesim Ne gideni uğurlayacak takâtim yok artık Asma kilitleri kaldırdım anahtarlarıyla beraber Ölen insanlığa bir mezarlık kurdum Düşlerimin en derinlerinde Gelen geçen rahmetler okuyor Ruhu bir kez daha şâd oluyor Yaşatmıyor kimseler de Ve sevgiyle suluyorlar topraklarını Çiçeklenecek bir gün benden habersizce Garip bir muhacirin sahipsiz kentlerinde Susuyorum Kalemim bağırıyor sustuklarımı İçimden taşınıyor kalbimin kırıkları Ülkemin sınırlarının en dışına Garip bir muhacir gibi konup göçüyorum Kalbimin karanlık sokaklarına Ve sönüyor bir bir Sensiz gittiğim şehirlerin ihtişamlı ışıkları... **Müzeyyen Sabah ** |
Tebrik ederim...