Ben karanlığın oburluğuna teslim etmişken kendimi,
Ey gözleri çirkefle dolu olanlar!
Haydin gelin
İstediğiniz kadar at oynatın
Size yalanı bol, bereketsiz yeşil sahalarda,
Yetmedi, doyumuna ulaşmadıysanız yemyeşil yamyamlığınızın,
Varın, en kıymetli yandaşlarınızı da
Vaatlerinizi büyüterek buyur edin.

Benim karanlıklara susamışlığım,
cesaretse sizlere eğer,
Siz daha nefis hayallere verin kendinizi.
Ve diyorum ki
“Ey ahmaklığın sofrasında gözü olanlar,
Ya yanınızdaki karanlığa açlık duyan neyin nesi?
Değilsen evimizin direği, reisi,
Yarın,
Sizler de kollayın kendinizi.
Bilin,
yekünatıyla boşluğa düşmüşse icraatınız
Ve kalmışsa amaçsız sizlerden ötürü,
Vah ki halinize vah!”

Karanlığa verince kendisini o
Uyanınca onsuz o ve birçok sabah
Günahlarınızda, vebalinizde sizindir belki,
Almışsa karanlıklar onu elinden
Vah ki vah size!
Nasıl bir aymazlık sarmıştı sizi?
Sevdiğini bilmediğiniz
Karanlıklara acıktırdınız onu.

Şimdi oturun, bence, elinizde kahve fincanları,
Şapkanız da yok, koyun şöyle önünüze, diyelim
Palas pandıras kendinizi hoşnut tutarak
Diliniz oynak, kıvrak ama öteleyici,
Bilerek, görerek bindiniz atlarınıza
Kapkara gözlerinizi tamamlıyordu kara ceketleriniz,
Paltolarınız,
Kazaklarınız,
Pantolonlarınız,
Çıkartmıştınız boynunuzdan kara atkılarınızı,
Sıkmıştınız ümüğünü dilinizde yaldızlayarak,
“Tanınmazlığın” rengine gitti o,
Tanınmışlığın rezil rüsvalığına kaldınız siz
Müdahale hakkımızı kullanmadan,
Baktık aval aval biz.

Zaferi kime yazacağız?
Kimlerin hanesi karalansa
kalacak olan siz olacaksınız abuk sabuk..
Fark etseniz bir, ağırlığıyla oturan oturmuş,
Oturan oturmuş size cuk cuk
Belletmeyin kimselere bari de
Örneklemelerden yola devam etmesinler.
Karanlık karanlığıyla kalsın.
Kimseler özenmesin ondan sonra,
Sizde/sizlerde
Pişmanlığınızı gösterin
Bir şekilde bundan sonra…