Yok Oluşun Neferleri
ilerledikçe ara vermek yok
vakit daha an beni ilgilendirmiyormuş gibi uzak olmana olabildiğince yaklaştığım zamanlarda kırılıp suya dönüşüyordu ifaden bir kaç kez seslendim benden sonrasına ve öncesindeki ilintili buyurmaya seviştiler yakalarının arkasındaki karanlığa kapılıp üç yüz ve arkasındaki atlılarıyla kanatlandılar yok oluşun neferleri anılmaya ve anlamaya başlamadan evvel sümüklüböcek salyasıyla yola devam et biraz neşeli ışık yansımasıyla belirginleşince parıltılarınla öp küçük kalbimi ne de istemsiz oldu şimdi kıpırdanıyordu bütün yolculukların yorgun haliyle sesimi iliştirmek istedim hatırlıyorum sandım uykudaki bu sonsuz güzelliği kalakaldım hiçliğin bir köşesinde. |
Dostlukla