Kimlik -2
Ört artık gözlerindeki
nefret perdesini, Huzuru kalmadı ki mecalini yitirmiş duygularımın, Demlerken içimdeki yangınları sen misali, Tenine dokunmak günahmış kimliği çaresiz yaralarımın, Ne vuslat ki kavuşmak yasakken kahır grisi bakışında, Ne de eriyip solmak bir gülün dikensiz yaprağında, Döktüğüm umut kırıntılarını rüzgar savururken hırçın dalgalarına, Zülüflerinden hırpalandığım her uçurum yaşamaktı bana oysa, Ve hüznünün tatlı esintisinde sarhoşken bedenim, Yorgunluğuma gururunun ihanet mühürlü darbelerini indiriyordun, Sana çıkan her yolun sonu ayrılık kokarken, Aşkına duvar örmeyeyim diye gecenin zifirisinde asil yalnızlığımın limanlarını terk ediyordun.... |