İnsan olmayı unuttuk
Hep birlikte unuttuk
Üretmekten hoşnut kalmayı Kayısı ağacı dikip İlk çiçeklerini verdiği Baharlardaki neşemizi unuttuk Hep birlikte unuttuk Yaşamaktan zevk almayı Toprağa çiçek ekip Misler gibi kokuttuğumuz Bahçelerdeki keyfimizi unuttuk Hep birlikte unuttuk Altın rengindeki toprağa Yalın ayak basmayı Ellerimizi, yüzlerimizi Derelerde yıkayıp Bir kaç yudum buz gibi Kar suyu içmenin hazzını unuttuk Ellerimizi, yüzlerimizi Çıkarlarımızla yıkadık Para kazanmanın hayalleriyle Derin uykularımızdan uyandık Toprağın, ağaçların, derelerin İmdat feryatlarına, kayıtsız kaldık Velhasıl bozulduk ve İnsan olmayı unuttuk Cahit Fıkırkoca 06.10.2018, İstanbul |