Yalnızlığın,
Bitmiyor,
At kişnemelerini andıran gülüşleri.
Kapılmış bir kere
Kirli dişleri arasında,
Anılarımın, feryat figanını duyan yok ki.
Kendinden bi haber zaman;
Kırmızı gülün üstüne bastırıyor
Sigara izmaritini.
Denizlerdeki yangını, söndürecek su kalmadı.
Yosunlar, bulamıyor akıtacak gözyaşı.
Kimlerle kol koladır mutluluk,
Attığım adımlarla bile yabancı olduk.
Umutlarım; Acil Serviste
Olduğu gibi solgun ve de kırgın.
Morfinlenmiş
Uyanacağı yok,
İnanılmaz hayallerle beklediğim yarın.
Soba ateşinde kaynayan, isli-kara demlikte
Bitti, damak tadı kalmadı demli çayın.
Mevsimlerin yok artık adı.
Bütün ahşap kapıları tekmeliyor, kobra yılanları.
Öldürücü zehirlerin pençesinde, aşk kıvranıyor.
Pan zehri, vefasız sevgilinin elinde kaldı.
Dondurucu soğuklarda, başı öne eğiktir akşam.
Dört viteste, uzaklaşıyor, şimdi yabancılaştığım yaşam…


(25 Ağustos 2011 tarihli 9.şiir kitabımdan)