34
Yorum
103
Beğeni
0,0
Puan
3207
Okunma
İsmiyle müsemma o mevsime düşen hüzün
Yıllar yılı kanayan en derin yaram benim
Bazen silik bir rüya bazen bir gölge yüzün
Hasretini haykırmak dilime haram benim
Devşirirken günleri vaktin insafsız ağı
Kurumuş yokluğumda çınarın son yaprağı
Gösterdiler sen diye biraz kuru toprağı
Tesellisi hicranın sunulan sahram benim
Uzaklarda yaşarken dönüp de bulmamak var
Demiş olsak ne çıkar hayali akla zarar
Umudumuz ezelden verilen hüküm kadar
Bıraktığın tek miras kalbimde tuğram benim
Baba lafzı zihnimi ezip duran bir çıkrık
Yankılanır kuyumda yıllardır o hıçkırık
Yetim gönlüm ebedî lal’ü ebkem ve kırık
Sığındığım sukûtum en kadim Hiram benim
Bu yüzden sevmem asla sessiz vedâları ben
Bu yüzden sormuyorum gidenlere hiç neden
Gelsen bile korkarım yeniden kaybetmekten
En içli tebessümüm gözyaşına râm benim
....