Dem Yükümüz Cüssemizden Ağırdı
Hüznün en çok yakıştığı bizlerdik
Dem yükümüz cüssemizden ağırdı Gökyüzünün mavisini düşlerdik Seslenilen sesimize sağırdı Sevdamıza asla koymazdık hudut Aşkın pazarında olmazdık haydut Enini, boyunu, paklardı tabut Süresine ecelimiz sınırdı Destursuz gelince gün günden tekin Eller ruhumuzu etmezdi teskin Gamlar deryasında amma velakin Sığınacak limanımız sabırdı Karanlığın gölgesinden kaçardık Varlık âlemine kefen biçerdik Gözleri hep denizlere açardık Sızlanmazdık, keyfimiz hep gıcırdı Düşlerken her anı dört başı mamur Hicrana kanmaya olmuştuk memur Sanırdık bulutla yağardı yağmur Gözlerimiz özlemekten nasırdı Gölgemizden yer oynardı yerinden Sel yanardı külümüzün korundan Can tendeyken, Delibal’ın, yârinden Ayrı geçen günün hükmü asırdı DELİBAL – Celil ÇINKIR |