Küçükken iki kişi tek topla bir el-oyunu oynardık;
“Al kardeşim-ver kardeşim ben yoruldum sen oy-na!”
Diye topu yere vura-vura rakibin önüne yollardık.
Oda; Ya yaptığım el-vucut-baş konumuyla, yada ayak oyunuyla
aynı sözleri söyleyerek;
“To-pu bana yine yol-la” diyerek,
vede yapmam gereken yeni bir hareketi göstererek,
oyuna devam ederdi,
kim topu kontrol edemezse o oyunu kaybederdi.

Tabiki büyüyünce oynamıyoruz böyle çocukça oyunlar,
ama onun yerine entellektüel olan benzerleri var.
Mesela; “Ben kimim?”
Yazıyorsun arkası yapışkan sarı kağıda bir isim,
yapıştırıyorsun alnına rakibinin.
-o, bu kişinin ismini görmüyor tabi-
Dansöze para yapıştırırcasına,
“Şapadanak”yapıştırıyor oda senin alnına
üstünde başka bir isim olan sarı bir kağıt
ve böylece biz oyuna başlardık;
“ Devlet Başkanı’mıyım?”(*)
“Evet!”
“Orman ve Maden Mafiası’nı mı koruyorum?”
“Elbet!”
“ Seçildim mi yabancı sermaye yardımıyla?”
“ En başta Amerika.”
“ Tüm yetkiler bende mi?”
“ Tabi.”
“ Eziyormuyum yoksul halkı?”
“ Farklı, farklı.”
“ Fakir iken zenginmi oldum birden-bire ben?
“ Şüphenmi var kendinden?
“ Çıkarı varmı bunda yandaşlarımın ve partililerimin?”
“ Daha çok ailenin ve senin”
“ En yanlış olarak ne yaptım?”
“ Seçimlere hile kattın.”
“ Refah ve zenginlik getirmedim mi Devlet Başkan olarak?”
“ Evet ama 7 nesli borçlandırarak.”
“ Varmı iki yüksek okul diplomam?”
“ Orasına ben karışmam.”
“ Ya Korona’ya karşı aldığım önlemler?”
“ Ona karar verecek sonucu görenler.”
Böylece sorular sorulup- cevaplar verilirken,
her birimiz şüpheleniriz içimizden;
“ Sorulan kişiacaba benmiyim?” diye,
ama bir türlü güvenemeyiz kendimize,
bunu rakibimize sormaya.
En sonunda
karşımdaki oyuncu itiraz eder;
“ Oyunun kuralını bozma, ismimi alnıma yazamazsın!” der.
Ben Brezilya Devlet Başkanı Borsonaro olduğuma göre...
Rakibimin ismini siz tahmin edin hele!

(*) Bu şiir; Sayın Mustafa Balbay’ın bugün(17 haziran Çarşamba) Cumhuriyetgazetesi.com’da yayınladığı “B-rezilya” köşe yazısından esinlenerek yazılmıştır. Mutlaka okuyunuz.