Merdivenler kızıla boyanmıştı, camlar simsiyahtı! Bir sokak kadını içerlenmişti-yedi nolu odada- Yıpranmıştı hayalleri, bedeni gibi sergideydi! Sanki kaybedilmiş savaş sonrası esaret gibi…
Merdivenden gelen ayak sesleri ölüm notasıydı Daha yirmili yaşlarındayken kalmıştı yanında mutluluğu, Yüzünde evlenmek üzere olan genç bir kızın edası varken, Zaman çoktan geçmişti-ömründen- geriye hiçbir şey kalmıştı…
Oysa haftalardır aynı şarkıyı mırıldanıyordu. İki gün sonra tabutu hayaliyle toprağa gömülürken, İlk duayı sessizce fısıldayarak ederken gördü kendini Suç çaresizlikteydi! Toplum o kadar da iyimser değildi!
“yazar hiçbir şey demez aslında, sadece harf çizer kitaplara; ama çok düşünür-günah neye benzer- hücreler neden ölür?”
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Yedi Nolu Oda şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Yedi Nolu Oda şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
“yazar hiçbir şey demez aslında, sadece harf çizer kitaplara; ama çok düşünür-günah neye benzer- hücreler neden ölür?”
Ne kadar da çok şey söylemiş aslında yazar... Birkaç mısrada ne kadar çok konuyu yazıya dökmüş aslında... Kutladım şairi, özlemişim senin şiirlerini...
Ben de niye yok ortalıklarda diyorum, meğer asker olmuş bizim duygu şairi :) Asker olmuş olmasına ama duygular yerli yerinde aynen :)
ama çok düşünür-günah neye benzer- hücreler neden ölür?”
diyecek yok sen herşeyi söylemişsin harf ressamı. tebrikler