Çiçek doğar sokağın başında,
Güneş uykuda sarhoş sanki,
Bir adım atar kendiliğinden,
Düşer yollarına aldanır sonra,
Ayağına dolanan bir zincir filizlenir birden.

Serseriydi, apansızdı, elleri ise bir çizgi,
Bir kalem dokunur kimseden habersiz,
Sonra sen olur karşıma geçer ki bilmem,
Sanma ki dert ile düşen sonu görür,
Çiçek uyanndığından beter yalınkat.

Sıcak mı sarsılır o çatlayan gözlerinde,
Bir kuş çıvıl cıvıl ve bir kar tanesi dadanır,
Defterleri karıştır baştan sona,
Bilirsin ne desem sonrası boş,
Artık ay çoktan doğmuştur.

Saklansın düşlerde düşünceler,
Yokuşta dursun, vadiden akarken,
Taşlar parlatsın alev gibi,
Nefesin birikmiş kucağının arasında,
Trenleri hiç sayma ki görünmesin dumanı,
Bilirsin yoksulken de bunu duyarsın,
Çiçeğin seni de bulması bundan.

Akhisar 18/05/2020
Süleyman YILDIRIM