GÜNLERDEN ON DOKUZ MAYISTI
Yusuf Yılmaz
İngiliz Donanmasının arasından geçerek,
Ağır ağır çıktı,
Vapurun güvertesine.
Karadeniz’in engin sularına bakarak:
" Ben Anadolu’ya gidiyorum.
Oraya sadece silah değil,
İmanımızı ve irademizi de getiriyorum!"
Bu müjdeli haber,
Dalga dalga yayıldı,
Kımıldattı ölmek üzere olan bir milleti.
Yas kalktı,
Kopuzlar yeniden çalmaya başladı.
Kır atlar şahlandı.
Nal sesleriyle dağlar yankılandı.
Maviliği andıran bir ışığı ile
Güneş bir başka doğdu,
O sabah Samsunda.
Hayalinde tutup öptüğü
Vatanın kaderini,
Yüreğinde duyuyor,
Gözüyle görüyor,
Yapacaklarını,
Hatta düşünüp de dilinde söyleyemediklerini,
Her şeyi hesap ediyordu.
Sahiciydi.
En çokta samimiydi.
Kararlı ve kesindi.
Çünkü söz konusu olan,
Türk Milletinin makus talihiydi.
Bakışları denizin dalgalarına baktıkça
Daha da keskinleşti.
O hiç yenilmedi.
Tarih öyle koymuştu adını,
Çünkü onun adı mutlak zaferdi.