Açığa Çıkacak...

Açığa çıkacaksın birgün
O bataklıktan karanlığa sürgün...

Ömür törpülü gönüldü bu sendeki
Rezil edilmekten gerili korkulukların
Yaş aldıkça geriye geriye ekilen
İleriye özlemine düşen
Tarlanda sulanan uçuşan kelebeklerin
Hemencecik ölüverdiler...

Gizlendiğin sır yerlere siyah ışıklar sızıyor
Zehirli sisler kapladı
Göğünün dört bir tarafını bir bak!
Nefeslenerek dinlendiğin
Karaciğeri sönük gölgelerine
Sinyaller çekildi
Deşifreli hayallerinin talihine
Tüm ordularını saldı kader
Çok az kaldı haklamaya düşünceler gezegenini
Orda bir vakit daha saklanabileceksin ama
Asla kaçamayacaksın...

Şimdi sustur nabzını birtanem...
Vebadan ölür gibi
Bomba altında kalır gibi
Sözcüklerini azalt hadi noktalarla biten
Başka yönü göster
Bu ben değilim de kendine
Kandırmak sana göre değildi sevgili bilirim
Yanıltsa sadece
Bir camın aynasına aynasız köstekleri!
Bulan bulanabildiğin kadar
Lekesi akan bataklığın çamurlarına
Derin yaralarının acısına ahlarınıda sızlanmayı bırakıp
Karart göz perdelerini...
Belki üstünden sadece bir kuş geçer
Belkide seçemezler her zamanki gibi
Onlar zaten hiç seçmeyi beceremezlerdi!

Oysa ne yazık
Artık
Yakınlaştıkça bedenine daha da çok ele veriyordu güzel kokulu ten
Biriken olgun nar tanelerin
Adeta taşıyordu köklerinde
Fırsatçıları güldürmemelisin kendine
Ellerin çürük sepetine,
Toplatma değerlerini kardelen!
Sarıp sarmalamalısın sımsıkı onları, Düğüm düğüm kuşat
Güçlü dövmeli kollar bile
Çekerken koparamamalı!
Önce sormalıydı sana
"Tadına bakabilir miyim?"