Ne olur isteme benden bunu ey yâr
Seni sana anlatmam anlatacak mecalim de yok.
Anlatırsam yıldızlar küsecek bana.
Ay karanlığa bürünür bütün gece.
Sokakta çocuklar üşüyecek, titretecek elleri.
Karanlık olur, penceremi aydınlatan sokak lambası.
Ne olur gecelerimi bana zehir etme ey yâr.
Seni sana anlatamam, anlatacak mecalim de yok.

Kızarak bana sitem etme seni sana anlatamadım.
Alışmışken o hayatımı zehir eden gidişine.
Nasıl seni sana anlatayım, söylesene ey yâr
Şimdi hangi ağacın gölgesinde saçlarından öpeyim.
Hangi parke taşına adından söz ettireyim.
Gülüşlerini gökyüzüne salan çocuğun elinden nasıl alayım.
Söylesene ey yâr
Harput kalesine astığım hayallerimizi nasıl kurtarayım.
Giderken alabora etmedin mi umut dolu yükümüzü...

Şimdi geldin, geri döndün biliyorum.
Ama bir baksana be yâr, çerçevemiz paramparça.
Dudaklar susmuş, lal olmuş sokağımız.
Hayallerimiz çocukluk kundağımızda ölmüş.
Her gün avuç avuç suladığımız umutlarımız kurumuş.
Söylesene ey yâr, şimdi seni sana nasıl anlatayım.
Herşeyini gidişinle toprağa veren bir ben.
Nasıl seni sana anlatayım, mürekkebi kurumuş kalemimle.
Söylesene ey yâr...
Yazan: Sinan TOKER
Yazıldığı Tarih: (25/04/2020) Elazığ