GİDİYORUZ İŞTE
Gidiyoruz işte yüreğimiz bükük, yüzümüz asık.
Bütün hikayemiz sırtımızdaki heybemizden dökülüyor.
Acıyor elbette yüreğimiz, vebalimiz boynumuzda asılı.
Evet kırdık bir çok gönüllü, istesekte istemesekte.
Gidiyoruz işte, umutlarımız ayaklarımızın altında.
Yeşertmeye ne takadımız kaldı nede mecalimiz.
Kimine derman olmak istedik, kimine acı olduk istemeden.
Çoğu zaman kıymet bildik, ama yine de tutamadık, gittiler çoğu zaman.
Elimizden kayıp gitler bir bir sevdalar, dostlar, arkadaşlar
Arkasından bakmak ile yetindik ezile büzüle.
Çünkü elden birşey gelmiyordu, hepsi gitmekle yüküm giymişti.
Kimisi toprağı kimisi elli kimisi de gurbeti mesken etmişti kendine.
Bize verilen ceza da hayallerimizi tutup paramparça etmekti.
Buna da kabullendik artık, inanmak zorunda bırakıldık.
Gidiyoruz işte kalmak için yağmurlar yağmıyor gözlerinden.
Umut yok, ay ışığı yansımıyor gözlerinden.
Karanlık oldu artık odamızın aydın köşesi
Gözbebeklerimiz yorgun, rüyalarımız çıkmaz sokaklarda.
Ağlamıyor artık çocuk, ağlamayı unutmuş gibi.
Düşlerimize yasak geldi, tükendi kalemin mürekkebi.
Gidiyoruz işte, sokaklar bile küsgün, dargın.
Kokun gelmiyor artık sokaklardan, caddelerden.
Gölgen dans etmiyor artık sokak lambası altın.
Üşümeyi bile unutmuş sokakta yaşayan çocukları.
Ağlamıyor artık vebalimiz, ağlamayı unutmuş gibi.
Susmuş konuşamıyor artık seni bana haykıran parke taşları.
Gidiyoruz işte, yolcu olduk yol beklemez bizi.
Gidiyoruz işte hayat hoşçakal.
Yazan:Sinan TOKER
(28/11/2019) Hozat/Tunceli