Yeşil gözlerinde derin acılar mecalsiz incecik kolları ’’yağmurun başlamasına daha zaman var’’ kendi kendine konuştuğu dudaklarında kayboldu ’’dönecek dönecek dönecek evimize gideceğiz’’
Sonbahar ilerliyor Eylül Ekim Kasım günlerden kış otların yeşilliği ilkbahar leylekler doğmak üzere bütün çiçekler çekip gitti, güzellik de kör olur gül dalı diriliği yitirir yığılır kalır hüznü sağaltır sonbahar toz tabakası kuru yapraklarda
Kırık yürekli beyaz atlar bozkırın ortasında yakıcı güneşte bırakılmış danteller nakışlar kimsesiz koyu kırmızıydı öyle çok şey anlatıyor ki nefesi iri iri yutkunmalar gördüm ah yar!
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Ardıç’ın Boynu şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Ardıç’ın Boynu şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
Şiiri canı gönülden sindire sindire okudum. Çok anlamlı çok güzeldi. Yüreğinizi kaleminizi kutluyorum. Seçici kurulun bu güzel eseri bizlerle paylaştığı için kendilerini tebrik ediyorumm. Saygılarımla..
Benim anam Ardıç ağacı altında yayık döver tereyağı çıkartır, mis gibi ayran yapardı. Ardıç ağacına şiir yazmıştım. Şiirin adını görünce dikkatle okudum. Şapkamı havaya mı atsam, Yoksa ayakta mı alkışlasam? Belli ki Kutup Yıldız'ı gibi şiir ve güne düşmüş. Bende Kutlarım. Saygılarımla.
Çok şanslıyım elinden kalemi bırakmayan babanın evladı olduğum için ve…
Çok şanslıyım Nezahat Yıldız Kaya’nın kız kardeşi olduğum için
Yüreğimize nakşedilen babadan kalan aşinalığımız….Yürekle kelem ardına saklanan cümlelerimiz ki işte biz ona eşlik ederiz…
Ağacın kendi dalına düşen yaprağı hikâyesi değil hayatıdır…
İlk adımlarımdan itibaren elimden tutup hiç bırakmayan tüm şiirlerimi ilk okuyan yorumlarıyla yol gösteren öğretmenime ablama Nezahat Yıldız Kaya’ya sonsuz teşekkürler
Çok uzakta yurtdışında sağlık çalışanı… COVID-19 salgını nedeniyle hastanede yaşadığı zor şartlarda hastalarının ve ailesinin kahramanı/kahramanımız olmaya devam ediyor
Şiirimi asmadan önce şiirler hakkında dün yazışırken
’’ablam insan kendi şiirini yazarken ağlar mı?’’ Ben çok ağladım dedim…
Anında o uzaklıkları yok ederek aradı ve hıçkırıklı sesiyle ağlayışlarımız…
Şiirini okuduğumda ağladım ağladım döndüm yine ağladım kupkuru bir dille, tıpkı senin kaleme yürek damlanı s'alışın gibi, öteye gidip ben de sonunda bulaştırdım yüzüme gözüme ve kaleme... İyi ki benim bacımsın, gözbebeğim, canım ciğerimsin...