Kaldırımsız gölge’yim
Bedenimle
söküyorum yasak sözcükleri dokunmayın tenimin duvarına Veda zamanı karanlık basıyor. Sancılar içimde kıyım kıyım korkular sinmiş ahh bu zaman yıkılmış susmuş bir şehrin varoşlarına sönmeyen yangınım Nereye essem düşsem Menzilini şaşırmaz Karar kıldığım ışığımın gölgesi. Rüzgara astım Döneklerin, Hainlerin, Çakalların, Çığlık harmanlı korkularını. kaldırımsız gölge’yim Üzerime rüzgar kırıntıları yağıyor Su boğumu dalgalar köpürüyor Yüzümün penceresinde açlık Annelerin göğsünden rüzgar içiyor türküler Kırılıyor bahçeler kararıyor Mor yaldızlı akşamlar Kar kadar yalnız. ------------------üşüyorum-----A.A.. |
Hayat eve sığacak,
Belki biraz boğacak.
Ama Güneş doğacak.
Hayal et ve gülümse.