yağmurun tene düşmesi gibi

o tatlı sancılara ellerim değe bilir
yanmak ne ki ılık boşluklarda
tutulduğum o derin aralıklarda




yaşamak için yeniden dönüşmeli
renklerin içinde o kaygan sıcak saydamlıkta
biraz heyecan sürüp ışına kadar yürümeliyim



o tarifi değişmemiş alışkanlık
beni etkisi içinde büyür ama tat da ekler
biliyorum o güzel hızının ılık harflerini


değişimin ortasında çıplak kalan ellerimi
ruhum ona gebe bir sancı arası
o güzel dökümde doğa bilir bitmemişlik



her duygunun yeni bir başlangıcı gibi
evrilen ve dengede kalan sabitlik gibi
gözlerimin içinde doyumsadığım o ten rengi


alıştığım batışların ürkek ve yalın nefesi
her gece beni uyandıran o düş gibi
elim ve ürüme iç güdüm emsal tanımaz katta



uzun gecenin gözlerinde kalmış
yüreğim dalgınlığına sarılmış tel tel
o mutluluk o has içinde büyür


zamana
dayanarak
birleşir