Felek Osman (2)
neyise; hani 23 Nisannarda ellerimizi ba(ğ)larlar da;
bi tepsi yoğurdun içine para atarlar, ö(ğ)retmenin “başlan” demesiynen barabar aş gurtlar gibi saldı(rı)rıdık ya gözü açık, pretik olan hemi ötekinneri yoğurda beler, hemi de parayı gazanır, hemi de ondan sonura ötekinnerinen maytap geçer o hesap.. yoğurt yarışında ğibi dizelendik annaçlarına ö(ğ)retmen “başlan” deyvicek gibi meendiz tayfesinin gözlerinin içine içine bakıyoz nassı emme gözlerimiz parıl parıl.. sahabına gavışan av köpee “gupay” gibi valla! mayıl mayıl netçede.. tohumuna para mı sayıyoz, “-mendiz bey” deyinşe bize bi ceremesi mi var boba!, ..ına ğoyan ta! emme! o …….. içlerinden biri gasıtdı “-ben şöferin” deye “hıh” dedim “valla bu bizden” seni(n)ki hemi de bizim gibi dikguyruk.. belli ki aslı-nesli dağın başındahi yörük. sizin annacanız “mıhboku”nun teki ben de içimden “ne bok olusan ol len ötekinner mendiz de ne yani” dedim, zatinden hepiciğinin meendiz olmadığını da hepimiz adımız gibi biliyoz valla ha arap eli öpmeynen dudak gararmaz ıçcık da köylü milletiyiz ya gövyüzünde uçan guşdan medet umarız valla! ! neyimiş, de bu beyefendi m(üh)endiz değilimiş, buna mendiz denilmeyceğmiş sanki mendiz olanınızdan ne fayda gördük mendiz olsan sayanda başımız göğe mi değcek a dümbük bununku da ayrı bi döyüslük sanki o gazandı da biz mi yedik alt tarafı bi Alla(hı)n selemini verdik alısan aaal, almazsan alma, hödük! bokunda bosdan mı bitircez gapba malı neyimiş.. “şöferimiş” sanki şöferler Allahın gulu de(ğil) marakından öldüydük, . len ha ölmeden önşe bi şöfer görseydik de boyumuz uzasaydı dinine yanayın deye len o(ğ)lum şe(hi)rin en güccüğü şöferise o da köylüden fersah fersah ilerde zaten hankımızın arkasında seninki ğibi dövlet var len .. bu gene “-adım da Sülamann bizim o(ğ)lan” “şöfer Sülaman” bey mey de deği(l)” dedi.. dik dik hinci ne yalan söyleyen; şeerli gısmı nassı; olmasa bile meendiz-müdür yani patıron mamelesini severse ; köylü gısmı da kendi gibi gonuşan, kibirlenmeyen, bize depeden bakmayanı bek se(v)meyiz esgercilikde öyleymiş ya “ordu malına temenna ötekinnerin ensesine tokat atar gıçını barnaklarlar” . tahası bizi adam yerine goyanı adam yerine gomaz, etibar etmez, temenna etmeyiz neyeyse “evin danasından boğa olmaz” …. valla bak öyledir, hinci ne yalan söyleyen “doğruyu ahretde mi gonuşcan”, neydelim aldık gabil etdik bizim o(ğ)lan eyi madem.. ha sen de şöfer oluvu bakalım üsdelik de adın da Sülaman olsun, ..ına ğoyan .. “-ne bok olusan ol” dedim kendi-kendime biz de sana “-bey” file demeyviriz olu-biter “daş atdık da golumuz mu yoruldu” a bilader her şey tamam da; derdim bi sen mi(si)n bana da “bey” denmeyo ha sana da demeyvisinner ha sana da “sülaman” denivisin.. DEVAM EDECEK |