Ömrümün Virgülü
Ey ömrümün virgülü!
Böyle kolay mıydı haa tozlanmamış mısralarımdan çekip gitmek, Kalemim seni yaşatmak adına son nefesini veriyordu, Gitgide kırılmaya başlıyordu yüreğim, Onarılması zor bir kuş gibi ürkek ve çaresiz, Boğazımı patlatıyorken acı dolu sözlerin, Gülüşüne muhtaçtı oysa bedenim, Belki gelip de ısıtırsın kanayan yaralarımın sızısını diye, Ve sen hep susardın, Öylece dilsiz durarak gönlüme huzurunu estirecek rüzgâra nefretini seriyordun , Bir ömür bakışlarına mahkûm edercesine.. Ama ne çare sol yanı közle kavrulmuş Dilba Hanım! Elbet güz bereketini yağdırarak harap gönlüme, Sen sevda yolunda çelme yerken ayrılığın tokadından, Ben ruhumu yalnızlığa dayayıp limanlarını terk edeceğim.. |
sadece inanmak
''güvenceye duyulan ihtiyaç.''
sevgiler ,selamlar.