Kırık Dökük Şiirler
Bu aralar şiirlerim
bile kırık dökük, Kelimelerimin hiç mecali kalmadı gözlerini misafir edip karalamaya, Solup gitti umutlarım duygularım bölük pörçük, Dilsiz kaldı geceler , ne hacet! Mazine pranga vurmaya.. Eski radyolarda çalınan her şarkının nakaratında ismin dökülürken dudaklarımdan, Ruhumu esip savuran fırtınanın bozgunluğunda terk edilmiş hissediyordum kendimi, Dönmeye yollar bulsam dahi ezip geçemiyorken arsız gururumdan, Yarım kalmış bir hikâyenin ardında yorgun düşürüyordu gönlümün uslanmaz sen hali... |