Sadık Kalem
Geceydi gözlerdeki perdeyi kaldıran,
Karanlık bir silsile iken aydınlığın düşünde, Gökyüzü durgun, suskun ve umuda meyilliyken, Bir yağmur damlası ile yeşermişti gönlü daraltan hicran yarası.. Ve çarpışırdı eller yangına amade dudaklarınla, Kaşların bir yargıç ve hükmü fermana keder ekerdi, Yalnızlık demini almadan soğutmazken korlaşan ağrıları, Ben kalbe sadık bir kalemdim, mürekkebi tenine değmiş acı bir ok gibi.. |