Yıllar sonra rastladım gözlerine;
O hüzün kokan ay tenli
yüzünden hiçbir eser yoktu neredeyse,
Gülüşlerin yapmacık mutlulukla
merhemini sürerken buza
dönmüş iç ağrılı bedenime,
Yüreğim, dudaklarından çıkan her
acı söze ömrünü ekliyordu kırılıp
incinmeyesin diye,
Ve taşıyamazken nefretini yorgun
yıllarım ,
Sessizce karanlığıa gömülüp iç
alemiyle kana kan savaşıyordu..
Yıllar sonra rastladım ellerine;
Dur,gitme! Uçurumları mesken
etmesin harabe yüreğin,
Düşersen tutunacak dalın kalmaz
asil yalnızlığımdan başka,
Gururun isyan bayrakları
asarken veda seremonisinde,
Hayatın acizliğinden darbe yemiş
iki sevdalı buluşuyordu kızıl ve
grinin kavuştuğu o eşsiz gökyüzünde,
Ve umut çığlıkları yankılanırken
sağırsızlaşan kulaklarında,
Adına ’Zalim Sevgili ’ nağmeleriyle
ezgiler söyleniyordu dillere destan
yarım hikaye misali...
Yıllar sonra rastladım içimdeki
beni katleden seni sana;
Faili meçhul duygularıma mührünü
vururken,
Toprak altında nefret tohumlarım
yeşeriyordu,
Rüzgarın şiddetine dayanamayan
sol yanın,
Aşkı başka diyarlarda arıyordu
göçen kuşlara "yalnızlık, en büyük
özgürlüktür " mısralarını bırakırken,
Ve göz altları morarmış bir
Şaire rastladın,
Dünyası başına yıkılmış çaresizlik
kokarcasına,
Sonradan farkına vardın o
öldürdüğünün ben olduğumu,
Olmadı bee Şiirim ...