İ Z O L Eİhtimal cehennemini de kapattı ateş: Alchera arafta bir hücrede başı kesik bir ruh 7 cılız inek 7 besili ineği yerken ve 7 kuru başak kemirirken toprağı Mithra tevil’i rüya içinde 7 şerh_ sesimiz: derin bir yalnızlığın brahması nefesimiz: altın boynuzlu deniz atı koşusu amog yüzümüz: cinayet mahaline çizilen siyah kroki kehanetimiz: Yehuda tanıkığında Nodradamus ihaneti esaretmiz: cesaretimizin kayıp kenti kefaretimiz: uzaktan çok uzaktan sevmek kaderimiz: Kendini izole eden bir Tanrı Larvalardan sızan derin bir keder içinde ellerimiz dokunmak öldürür çünkü rüzgara dokunmak geceye dokunmak suya dokunmak çocuklara dokunmak öldürür çünkü havada gökyüzünü tutan gravity’ i ye altarnatif karanlığa düşme eğlimindedir içimizdeki bayat ruh Herkes kendi yalnızlığının gölgesinde derin bir yer yüzü çatlağı ıssız kentler kurar kendi içindeki boşluğa ne bir çocuk koşması gen haritasında ne bir karanfil negatif gülümseyen polenlerine ne kutsal ağaçların yağmurla antiseptik ayrışması ne hiç kimsenin çatsında serçe sonatı Günün sonunda gece. Herkes bir galaksi öldürebilir... CC_ |
biz kirli yıkık yaşam harabelerimizin etrafındaki bir ormanda av peşindeyiz
hayatımız boyunca üzerimizde olacak bir giysimiz var
ruhani bir kuleyi saran sarmalıkları tırmacağız
durduğumuz yerden aşağıya baktığımızda, sadece birbirini yok eden minik insanlar göreceğiz.
ve yok olacağız, kendi içimizde.
ruhuna iyi bak üstad.