GÜLDE AÇIYOR
Kıştan çıkıp hele, bahar gelince
Umut çiçek oldu, dalda açıyor O benim sevdiğim, yüze gülünce Bülbülü çıldırttı, gülde açıyor Şu hüzün mumları, yelde sönünce Sevda ışığında, aydınlanınca Gittiği yerlerden, canan dönünce Saçtığım yerlerde, yolda açıyor Göz göze gelince, farşılar gibi Bayramlara hazır, çarşılar gibi Hasret limanında, karşılar gibi Bir demet yasemen, elde açıyor Mutlaka eş arar, insanın geni Kaydeder beynine, her geçen anı Seviyor, sevmiyor, diyorken hani Beyaz papatyalar, falda açıyor Gönül ırmağının, çok yüksek debi Gelincik alıdır, cananın lebi Ben senin çevrende, semahta gibi Bak rüzgar gülleri, yelde açıyor Şu deli sevdalar, gönle dolunca Durup düşünürüm, yalnız kalınca Berceste dizeler, türkü olunca Besteye söz oldu, dilde açıyor Ne güzeldir yârin, dudu dilleri Terk ettin aşk için, yaban elleri Lüzumsuz gönlünün, ateş gülleri Arı peteğinde, balda açıyor Sadık DAĞDEVİREN-Aşık LÜZUMSUZ ETEK YAZILARI FARŞILAR: Tanışanlar, tanışık olanlar DEBİ: Nehrin taşıdığı su miktarı LEBİ: Dudağı |