Artık gel demenin vakti geç artık
Tarihte yitik bir uygarlığı aramaktayım
Hiç bir zaman hükümdar olmadım sana
Hükmekmek isterdim eski bakışına

Ruh bu ummadığın zamanda anıyor
Ve ağlıyor gözlerim derinden
En zoru tarifsiz bir acı içinden
Göz kasları kasılıyor derinden

Mola verdiğimiz çeşme yok artık
İçtiğim tüm sular artık bulanık
Sepetle buğday sersemde bağıma
Konmuyor gitmek bilmeyen o sığırcık

Ölçümü imkansız bir volkan kaynıyor
Yaktıkça ciğerlerim bana haykırıyor
Burçlar yıkılmaya imkansız duruyor
Gelmek istesemde geçit vermiyor

Son direnişidir yuva sandığım bu evin
Fırtınayı bekliyor yıkılmak bahanesinin
Küflenmiş bu duvar taşlarının herbirinde
Adın yazıyor alfabeden büyük harflerin

Öğretmediler yazmayan kitaplarda
Sevda akan, bir suya karışırsa
Heleki önüne set olarak durulamazsa
Vermez vermiyormuş senden aldığını