RUHUMDAKİ YALNIZLIĞIMAŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Bir tarihte İstanbul Küçük Yalı da deniz kenarında bir dost bir arkadaşımla çay içiyoruz. Arkadaşım Nükhet teyze o sıralar kızını kaybetmiş,çok üzgün. PTT HST. arkadaşız, o gün de izinli çıkıp evlerine uğradık. Küçük yalıda çok şirin bir yerde evleri deniz o an muhteşem güneş batıyor ve gurup muhteşem. Orada bir açık kafede çaylarımızı yudumlarken,benden kızı için bir şiir yazmamı istemişti. Nükhet Bulak Zobu ’nun kızı için.
Martılar süzülür deniz üstünde Geçmiyor geçmiyor ıstırabım Hüzünler içimde. Güneşin güzelliği denizi süslerken Dünyaya ışıklar saçan aşk Beni sensizken büyülemiyor Ağaçlar, kuşlar, dağlar,tepeler... Ne bana ne gözlerime teselli olamaz. Bakarım göremem sensiz dünyayı, Neyi görmek ister gözlerim bilemem bilemem, Resimlere bakar bakarım öylece... Resimler ne söyler ruhumdaki yalnızlığıma Çok şeyler ama, bakarım göremem O çok uzaklarda herhalde aradığım Orada da yok, istediğim varlığım. Aygün Deniz 14 ekim İstanbul. |