Yitik bir yerBu gün Gece her zamankinden daha karanlık Bir kar tanesi kadar sessiz Ve yüzüme çarpan rüzgar kadar korkutucu Oysa ay güleç yüzünü toprağa dökmüş Toprak dalından düşen yapraklarla dolmuştu Sanki yurtsuz bir beton yığını var üstümde Sanki ölüm kokan bir enkazın altında kalmışım Ve dili yasaklı bir acının ortasında saklambaç oynuyorum Bir mutluluğun üstüne basa basa yürüyordum Ben karanlığın ortasında duruyordum Sense benim güneş olmamı bekliyordun Biz mutluluktan çok uzakta yaşlanıyorduk Ama güneşsiz kalmak Birbirimizi yitirmek anlamına gelmiyor Çünkü sadece yaşadığım kadar sevecektim seni Nefesim nefesine uzak kalsa bile Sonra bir şiire dedim ki İçimde yitik bir yer var Ama bu sensizlik anlamına gelmiyor İbrahim Dalkılıç |
Sonra bir şiire dedim ki
İçimde yitik bir yer var
Ama bu sensizlik anlamına gelmiyor
Güzel bir şiirdi, beğeniyle okudum. Şairimi KUTLUYORUM. Nice güzel şiirlere...