18 01 2007
Yeşilyurt
Bakır Çakmak

Bunalan bir günbatımıdır yüzüm.
Bilirsin işte,
Merdiven boşluğu loşluğunda
havasız kalmış
bir atıktır kaybolan
Issız bir kalabalıktır aslolan zihnimin boşluğunda.
Öldürür dünyanın bütün kocakarıları;
bütün Raskolnikovları
kısır kelimelerimin burgacında.


Boş bir odanın şaşkın duvarlarıdır belki de.
Aslolan ,
hüzünlü bir melodinin sahibi
ve zarif parmaklarında geçmişten kalan duygu kırıntıları.
Gizlidir anların yalnız anlamı
ve sahip çıktığım hatalarıdır belki.
Edmon Dantes’in hücresinde unutmuşumdur belki de
acılarımı.

Giyindiğim aşkların halesindedir bıraktığın.
O buruşuk veda bakışındadır
suretinde soyunurum ansızın sancılarımı.

Yarım kalmış
yalan bir masal gibi yaşarım bu hayatı.
Varsın dökülsün meşeler.
Gözbebeklerinin en yeşil tonunda yansın bir orman.

Ve
Çıkabilirim artık,
sonbaharların döktüklerindedir tek biriktirdiklerim.

Ben gerekeni yaptım aşk .
Sen de yap
Sen de...
Bırak ayrılıklarıma ağlayayım o kalın romanın son sayfalarında.

Ve gecikmiş bir özrün kaldı bana söyleyemediğin
sevgili.
O karanlıkta,
o bankta,
o yolun kenarında beklemeyecek aşkını Estella...

Ne desen astarı yok haykırışlarının.
Aslolan
içinde gizli kalmış bir intiharın ilmeğindedir.


......................


18 01 2007
Yeşilyurt
Bakır Çakmak