Buğday rengi hayaller ekiyorum yüreğimin en bâkir toprağına
Uçuk kaçık,
Delikanlı, fiyakalı hayaller
Umutla suluyorum sabah akşam
Öpe koklaya
Aşkla,
Seve seve...

Bir gün sinemaya gitsek seninle!
Öğlen sonrası bir pazar
Ya da hafta arası akşamüstü
Hiç farketmez!
Öyle programsız, öyle rastgele
Hangi dolmuşa bineceğini,
Nereye gideceğini bilmeyen şaşkın yolcu misali
Herhangi bir filme yolculuk etsek
Geçşek otursak kuytu, gözden ırak, kırmızı koltuklara
Patlasa hasetinden torbadaki mısırlar
Aynı anda elimizi daldırsak
Ben senin elini arasam, bulsam
Ve el ele ateş gibi tutuşsak
Bakışsak
Gözlerimizden sevinçli iki damla yaş aksa
Yüzümüz b/aşka yansa
Çekilse perdeler, yansa ışıklar
Ve herkes filme ağlıyoruz sansa,
Sarılsak,
Utanmasak!...

Çıkıp köy köy dolaşsak İstanbul’u
Arnavutköy,
Karaköy
Ortaköy...
Eminönü’ne gelsek
Balık ekmek yesek,
Paramız anca çıkışsa turşuya
Garsona bahşiş bile veremesek
Kalbimiz çınlasa ta Rumeli’de
Gökyüzüne balon satan çocuklar halimize ağız dolusu gülse
Martıların ekmek kavgasını seyretsek sonra...
Ellerimiz, ağzımız balık koksa,
Tepeden tırnağa deniz koksak...

Sonra,
Ben o gözlerinin dibine dalsam
Kaybolsam
Dalgıçlar bulamasa
Bağırsa, çığırsa tüm bozacılar
Çığlıklar yankılansa Galata’dan!

"Yetişin! Adam kadına ölüyor!"

"Adam kadına ölüyor!"

"Ölüyor!"

"Yetişin!..."

S.U.

Serkan Uçar

01.01.2020/İstanbul

Herkese iyi seneler, sevgiler.