özlem martıları.. beni anlamıyorlar yalnızlığımın kompleksi kucağımda ki taş kadar bağrıma oturur seyirlerce denizin iyotu tanışır yosunlarla turkuvazı salınır uzar gözlerimde yönsüz kırık dal parçası nehirleri yakındır tene kavuşur mavinin köpüğüyle çözülür hasret bilmecesinde ağlar-karmaşık hisli ânlarla kimsesiz güvertesi/ gemilerin.. g’örünmez ıssız ufku pruvaya değer dalgalı saçları taşır ölü denizi demir alsam gideceğim kendimden mesafesiz kulaçların girdabıyla dönen hayat/suyu ve şişe ve mühründe çürüyen mantar kaç şiir taşır ki kırık bedeni ve sahibi ve kiralık ruhu ve yalnızlığı denizlerin derin/inci nişli fikirleri saklamaya yeter mi ? kalanı ! ıslak kağıttaki tuzun tadı ve silik bir mısra kıyısına tutunmuş özlem martıları hüzün rengi kanatlarıyla uzaklaştırıyor sahilden unutmaya yazılı dalgın ilhâmları... .. |
ve mühründe çürüyen mantar
kaç şiir taşır ki
kırık bedeni
ve sahibinden kiralık ruhu
ve yalnızlığı
süper
kalbi tebrikler
sevgimle