Emmimin dayımın bacasında duman yok,
Bir haller olmuş benim köyüme gardaş.
Yıkılmış duvar, evlerin boyası solmuş
Bir haller olmuş benim köyüme gardaş.

Koskoca köyümde kalmamış, oturan,
Güzelim bağ bahçelerin çitleri viran,
Yok şimdi, eskisi gibi, hal hatır soran,
Bir haller olmuş benim köyüme gardaş.

Köy meydanı, her yerini, otlar bürümüş,
O şırıl şırıl, çeşmeler artık kurumuş,
Nice sevdiğim büyükler, hakka yürümüş
Bir haller olmuş benim köyüme gardaş.

Ne horozun ne itin sesi geliyor,
Bir mahzunluk ki; ciğerlerimi deliyor,
Başka köylere bir bak kuzu meliyor,
Bir haller olmuş benim köyüme gardaş.

Büyüklerim vardı, sanki dağ gibiydi,
Menekşesi sümbülü olan bağ gibiydi,
Büyüğü küçüğü saran bir ağ gibiydi,
Bir haller olmuş benim köyüme gardaş.

Umut diye; şehre, sürekli göç oldu,
Şehir; sanki, elimizde büyük güç oldu!
Bilmem ki; köyden giden kişi, kaç oldu?
Bir haller olmuş benim köyüme gardaş.

Yatak yorgan alan gitti, kurudu köyler,
Terk edilen köy yalnızlık türküsü söyler,
Tanımadım, tanımadım köyümü beyler,
Bir haller olmuş benim köyüme gardaş.

Şefik BAL
29.05.2018