Çocukken yürüdüğüm patika yolları
Tekrar yürüdüm tam kırk yıl sonra
Bastığım her taşı, toprağı
Yaşımın ilerleyişine göre koydum sıraya

Hangi zerresinde yoktu ki anımız
Yokuş, inişinden, düzlüğüne kadar
Çiçeği, arısı, eşeği ile arkadaştık
Tüm dünya bizimdi, yerimiz olsa da dar

Kimlerle yaşamadık ki bu ufacık yerde
Dedeler, nineler, torunlar aynı damda
Sincaplarla tırmanıp, balıklarla yüzmüştük
Ne kadar mutluyduk hepimiz bir arada

Küçük yaşlarda başlardı, burada büyük aşklar
Ufak derelerde, derin vadilerde devam ederek
Ceviz, dut ağaçları verirdi, en güzel haberleri
Meyvelerini olgunlaştırıp, altlarına sererek

Her şey doğaldı, her şey aslına uygun
Doğası ile bir bütündü, gençleri, ihtiyarları
Birlikte çalışır, birlikte kazanır, birlikte yer
Aralarında asla olmazdı hiç ayrı gayrı

Çocuk yaşta başlardı unutulmaz işmarlar
Süslü gezerdi kızlar, renkli çiçekler gibi
Ne nazlar yaparlardı, ne çekici cilveler
Yapmacık değildi davranışları, vardı mutlak sebebi

Ekilen alanları, şimdi olsa da bahçe
Anıları canlıdır, gezip tozduğumuz yerlerin
Ah bir dile gelse de, konuşsaydı bizimle
O zaman anlamını algılardık zerrelerin

Ey fani, yalancı, büyüleyici dünya
Niye benden ayırdın güzel köyümü
Bilmez misin ben ona, o da bana bağlı
Nerede olursam olayım ona çeviririm yönümü

Ne güzel yaşantımız vardı bu küçük köyde
Bütünleşmiştik tam coğrafyasıyla
Saf, temiz, masum düşüncelerimiz
Hâkimdi bize, hem de en fazlasıyla

Sabri der ki; seni unutmam, unutamam
Besinlerin oksijenin var, tüm vücudumda
Nefes alıp verdiğim müddetçe
Daima sen olacaksın hep, yanı başımda

20.11.2019-Bingöl