zalimlerin kırbacı sırtımda gezinsintutamıyorum gözyaşlarımı masumluğunuza inanmışım masum kardeşim ömrünüze dolan feryat için çare olamıyorum etrafında bombalar patlıyor zalimin neşesiyle zalimin neşesine bomba atamıyorum kardeşim tutamıyorum gözyaşlarımı dualarımla ağlıyorum ömrümüze dolan bizsizliği kardeşlikle dolduramadım zalim insanlıktan anlamaz bunu kimseye de anlatamadım titriyorum zamansız dudağımda çıkan kelimeler dilimi parçalıyor yıldızlara doğru giderken gökyüzünde zalimin üzerine düşen bir bomba olsun istiyorum tutamıyorum gözyaşlarımı dualarımla ağlıyorum bizsizliğin hücresindeyim koşamadığım yolların hapsindeyim senin suçun yok kardeşim kapanıyorum secdeye ulaşıyorum rabbime niyazımla huzura ermenizi diliyorum tüm suçumla tutamıyorum gözyaşlarımı dualarımla ağlıyorum aylardan sonra gün batımında uyuyorum dünyamda solmuş yapraklar yeşermiş rüyam da görüyorum yeşermiş yaprakların altında sizler dün yaşamdan kırıntıları saklayanlar asılmış ağaçlara son feryatlarıyla geberiyorlar oysa kalbim yorgundu şimdi sizlerle dinç gözlerinizde sevinç pırıl pırıl parlıyor dün bir kuş gibi hayatın çıkmazlarında çırpınan sizler bugün kelebekler gibi özgür gözlerimde kederin gözyaşları yok sevinç gözyaşları var dökülüyor yanaklarıma sarılıyoruz birbirimize ayrılmamak üzere açmıyorum gözlerimi rüyadan uyanmamak için dağları yine feryat kaplamasın feryadına koşamamanın sancısı sarmasın ağlayan bebekler annesiz kalmasının acısı sarmasın diyerek korkum ölümden değil ölümle rabbime cevap veremem diye koşamadım varamadım anlatamadım diye rabbim sorarsa korkum bundan uyanmak istemiyorum bu rüyadan artık sevdiklerim sizlerle dolsun dünyam odalarda bebekler gülsün şen sesleriyle sizler iyi olun zalimlerin kırbacı sırtımda gezinsin sizler mutlu olun kardeşlerim üzerime sizsizliğin gömleğini giyinir de gezerim mehmet aluç |